سبک مدیریت اقتدارگرا از طریق هدایت و کنترل روشن مدیریت می کند. گاهی از آن به عنوان سبک مدیریت مستبد یا دستوری نیز یاد می شود. مدیران مستبد معمولاً دارای اختیارات قوی, قدرت تصمیم گیری کامل هستند و انتظار اطاعت بی چون و چرا دارند. این نوع سبک مدیریت به نقش های خاص و سلسله مراتب دقیق و ساختارهای گزارشگری نیاز دارد. همچنین کارمندان نباید نگران این باشند که چه کسی مسئول چه چیزی است.

سبک مدیریت رویایی گاهی الهام بخش,  کاریزماتیک, استراتژیک,تحول آفرین یا مقتدر نامیده می شود. مدیران رویایی بر انتقال چشم انداز کلی شرکت، بخش یا پروژه به تیم خود تمرکز می کنند. برخلاف مدیران مستبد, مدیران بینا خود را درگیر جزئیات روزمره نمی کنند. در عوض, آنها بر ایجاد انگیزه و همسو کردن تیم تمرکز می‌کنند تا همه را در یک جهت حرکت دهند و اعضای تیم را به مراقبت از جزئیات نحوه رسیدن به آنجا بسپارند. این نوع مدیریت را می توان یکی از بهترین سبک مدیریتی نام برد.

سبک مدیریت معاملاتی استفاده از پاداش های مثبت مانند انگیزه ها و گزینه های اعطای سهام برای ایجاد انگیزه در کارکنان برای بهبود عملکردشان است. راه دیگر بیان آن این است که سبک مدیریت معاملاتی بر انگیزه دادن به کارکنان از طریق پاداش‌های بیرونی تکیه دارد.

اصطلاح “مدیریت خدمتگزار” اولین بار در سال 1970 توسط رابرت کی گرین لیف در مقاله ای با عنوان “خدمتکار به عنوان مدیر” ابداع شد. گاهی اوقات به این سبک مدیریت, آموزش یا راهنمایی نیز می گویند. سبک مدیریت خدمتگزار بر حمایت از کارکنان شما متمرکز است. مدیرانی که این سبک را می پذیرند, وقت خود را صرف مربیگری، راهنمایی و حمایت از تیم خود می کنند. آنها نقش خود را به ‌عنوان یک مربی یا مربی به جای یک دیکتاتور یا مجری قانون می ‌بینند. همچنین از این سبک مدیریت می توان یکی از بهترین سبک مدیریتی نیز نام برد.

این سبک مبتنی بر این فلسفه است که دو سر بهتر از یک هستند و هرکس بدون توجه به جایگاه و عنوان خود شایسته اظهار نظر است… گاهی به آن سبک مشورتی, اجماع, مشارکتی, تعاونی یا وابسته نیز می گویند. مدیرانی که سبکی دموکراتیک اتخاذ می کنند, به اشتراک گذاری ایده ها و مشارکت منظم کارکنان را تشویق می کنند. تمرکز بر تشویق تیم شما برای به اشتراک گذاشتن افکار, ایده ها, پیشنهادات و راه حل های بالقوه برای کمک به یکدیگر و رشد شرکت است.